Paul Pleijsier - Gitarist

Rubriek "Wat ik hoor"

Plaats hier beneden je reactie op het concert!

[plaats verse foto van de concertzaal op 22/10]

Lieve concertbezoeker,

Dank voor het komen! Je was getuige van een concert waarbij ik (Paul Pleijsier) instrumentale muziek (zowel klassiek als ‘licht’), combineerde met eigen liedjes. En alles op één gitaar, de Paradis. Dat was allemaal nieuw voor me!

Ik ben benieuwd wat je ervan vond. Ben blij met alle commentaar. Scroll omlaag om je reactie te plaatsen. Dank!

Het programma zag er als volgt uit:

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13



 

Comments (12)

Geen apoyando, hoe dan wel?

Goed, deze jongeman laat dus zijn startertjes niet met apoyando beginnen (om redenen uiteengezet in een vorige blog-post). Hier zal ik uitleggen wat ik dan wél doe. Niet omdat ik mezelf als lichtend baken binnen de gitaar-didactiek beschouw, maar omdat een lezer daarom vroeg.

Ik laat de geachte aanvangers hun eerste monofone deuntjes met de duim spelen. Dat is een handige en sterke vinger, die een redelijk hoorbare toon geeft (dus ook op een snertgitaar). Op zich is dit is geen ei van Columbus, want de mens is geneigd tot alle kwaad, en inderdaad, zonder speciale aanwijzingen kan ook de duim makkelijk verkeerd gebruikt worden. 

Om een goede rechterhandstand te krijgen (waar het hier dus allemaal om gaat, met de duim netjes ‘buiten’ en een goede polshoogte) geef ik tegenwoordig maar één aanwijzing: maak een vuist en zet je duim onder een hoek van 45 graden op de snaar. Ongeveer 45 graden, uiteraard. Stek je vingers uit en trek ze weer in. Dat is de beweging. Bij een schuine duim is de pols automatisch hoog. En bij 45 graden staan duim en vingers vergelijkbaar op de snaar. “Vergelijkbaar op de snaar”, oftewel even schuin. Niet iedere gitarist speelt zo, maar IK vind dat dat nodig is.

Je moet dan de kids uitleggen wat ’45 graden’ is. Als je daar geen zin in hebt kan je ook gewoon zeggen: ‘de duim moet schuin staan’. Even voordoen, klaar. En streng zijn. Dat hoort er ook bij. ‘Ik wordt ieder jaar strenger’, zeg ik altijd tegen kinderen en ouders, met een knipoog. Het is trouwens waar. De ouders kijken me daarbij angstig aan, sommigen knikken goedkeurend.  Lees verder »

Comments off

BREAKING NEWS: Planet Waves NS Capo Lite

Stel je voor: heb je als Planet Waves met de NS-capo één van de beste capo-ontwerpen aller tijden in handen, laat je toch de bal vallen. Je bent niet in staat om dat ontwerp om te zetten in een eindproduct dat op alle gitaren past en heel blijft.

Broken capo
Lees verder »

Comments off

Klemgereden: de ziel van de muziek

Stel, ik bedenk een muziekstuk. Ik speel het op m’n gitaar. Ik schrijf het niet op, het zit in mijn hoofd. Ik werk er aan tot ik tevreden ben.

Nu wil ik, om wat voor reden dan ook, dat stuk in muzieknoten gaan vastleggen.

Op dat moment ga ik mij bewust worden van een aantal zaken waar ik anders niet over nadenk. Deze zaken, zo zullen we zien, leiden tot meer inzicht in het fenomeen ‘gedrukte muziek’. Lees verder »

Comments off

Starten met gitaar: apoyando of tirando?

Verreweg het grootste deel van de gitaartonen die u en ik spelen zijn ‘getokkeld’, oftewel, van de variëteit die tirando wordt genoemd. De andere soort, apoyando (‘vallend’), fungeert in het verfijnde gitaarspel als icing on the cake, temidden van het getokkel. Apoyando-aanslagen komen statistisch gezien minder vaak voor dan tirando-aanslagen. Gitaarspelen is in wezen tokkelen.

Dit vastgesteld hebbende wil ik een stapje nemen naar het gitaaronderricht. Wat leren de kinderen gedurende het aanvangsonderwijs? Lees verder »

Comments off

Perfectie? Drie nieuwe capo’s.

UPDATE 26-10 2011

U weet dat er capo-museums bestaan. Capo’s fascineren, en steeds komen er nieuwe. De ideale capo bestaat blijkbaar niet. Of ondertussen, anno 2011, wel? Lees verder »

Comments off

Vorm en inhoud

Ik bezit een CD (Lotus Blossom van “Miss Bee Spoiled”, op het label Basta) waarop bijzonder geïnspireerd gemusiceerd wordt en die technisch ook nog eens bovenmatig goed klinkt. De zangstem (Beatrice van der Poel) staat centraal in het geluidsbeeld, komt los van de speakers, en hangt dan in je kamer in al haar glorie.

(Mits je natuurlijk een beetje werk hebt gemaakt van je installatie en de opstelling van je speakers, anders weet je niet waar ik het over heb, zeker in deze tijden waarin het enige geluid dat men kent uit de blikkerige speakertjes van de computer komt en waarin de hoogste ambitie op geluidsgebied niet verder reikt dan het bezitten van een iPod dock. Waar zijn die dagen dat een puber jarenlang spaarde voor een heuse versterker, een snaaraangedreven draaitafel en twee drukkamerluidsprekers..). Lees verder »

Comments off

DE HANIKA IS TERUG!

De immer actieve mieren van de samenleving hebben hun werk gedaan. Mijn gitaar doorliep een schimmig circuit en borrelde op een dag op in het rioolputje van gestolen waar: Marktplaats.nl Lees verder »

Comments off

GESTOLEN: gitaar Hanika Basiscut

GESTOLEN: HANIKA BASISCUT
Donderdag 14 april j.l., treinstation Den Haag HS, perron 3b, tussen 12.16 en 12.40 Lees verder »

Comments off

Luca Waldner’s little bridge magic

ZIE UPDATE ONDERAAN 25-2 ’11

Quizvraag: welke uitvinding van Dionisio Aguado (1784-1849) vind je op elke moderne gitaar? Lees verder »

Comments off

« Vorige